شرح حدیث ازامام خامنه ای (مدظله العالی) در مقدمه درس خارج فقه

یَا هِشَامُ إِنَّ کُلَّ النَّاسِ یُبْصِرُ النُّجُومَ وَ لَکِنْ لَا یَهْتَدِی بِهَا إِلَّا مَنْ یَعْرِفُ مَجَارِیَهَا وَ مَنَازِلَهَا وَ کَذَلِکَ أَنْتُمْ تَدْرُسُونَ الْحِکْمَهَ وَ لَکِنْ لَا یَهْتَدِی بِهَا مِنْکُمْ إِلَّا مَنْ عَمِلَ بِهَا.

 یکی از خواص ستارگان، راهنمایی ست؛ یعنی در بیابان ها راه را به انسان های سرگشته و گمشده نشان می دهد؛ لکن این جهت یابی ، ویژه ی افرادی ست که به منازل ، مجاری، جایگاه ها و طلوع و غروب ستارگان آگاهی دارند. انسان ها نیز نسبت به هدایت یافتن در مراحل زندگی همین گونه اند؛ یعنی همه افراد، دانش و حکمت را می آموزند، لکن کسانی از آن بهره می برند که آن را در زندگی چراغ راه خود قرار داده و به آن عمل نمایند. از دیدگاه معارف اسلامی ، دانستن همیشه راه گشا نیست، بلکه آنچه مشکل گشاست، بهره بردن و عمل کردن به اندوخته های علمی می باشد. نورانیّت و تجارب از زوایای تاریک زندگی، با عمل به دست می آید و طبعاً هر کس علمش بیشتر باشد ، باید عملش نیز بیشتر باشد.

[ احسان طریق الاسلامی، مکارم ولایت رهنمود های اخلاقی تربیتی مقام معظم رهبری، چاپ دوم ، 1396 ، ص 87 و 88 ]