بیچاره انسان غافل! در امور زایله دنیا - که خود می داند، و هر روز می بیند که اهل آن، آن را می گُذارند و می روند و حسرتها را می بَرند، این قدر اهمیّت می دهد، و با کمال جِد و جهد در جمع و تحصیل آن می کوشد، و خود را با هر ذلّت و زحمت و هر محنت و تعبی، رو به رو می کند، و از هیچ عار و ننگی پرهیز نمی کند. ولی برای تحصیل ایمان که کَفیل سعادت ابدی او است - این قدر سست و افسرده است که با این همه مواعظ انبیا و اولیا و این همه کتابهای آسمانی، باز از سستی و سهل انگاری دست نکشیده، و به فکر روزگار مصیبت و ذلّت و زحمت خود نیفتاده است .
[ امام خمینی شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص 108 ]
