به هیچ امّت و ملتی چنین قرآنی داده نشده که این همه خواصّ و آثار داشته باشد! نعمت به این بزرگی به ما داده شده، ولی مثل این است که اصلاً نداده اند، و مثل این که این کتاب، مکمِّلِ انسان نیست! ... جای تعجّب است که به شخصیت ها و سخنان آنها اهمیّت داده می شود و سخنرانی هایشان ضبط می شود، اما قرآن که در دست ما است، این طور نزد ما ارزش ندارد! همه می دانیم که دربارۀ قرآن، مقصّریم! ... ما وظیفه داریم که در تعلیم، تلاوت و عمل به قرآن کوشش کنیم. ولی ما شبهای احیا قرآن بر سر می گذاریم؛ و در مقام عمل، آیه های حجاب، غیبت، کذب، و آیات: وَیلٌ لِلمُطَفّفینَ: وای بر کم فروشان. و نیز: فَلا تَقُل لَهُما أُفٍّ: پس به پدر و مادر، اُف نگو. همچنین: وَلا تًمشِ فِی الأَرضِ مَرَحاً: و با ناز و تکبر در روی زمین راه مرو. و ... را زیر پا می گذاریم.
[ در محضر بهجت: ج2، صص136 تا 298]
