امام علی علیه السلام می فرمایند: روزی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم بر ما وارد شدند، فاطمه زهرا(سلام الله علیها) در کنار دیگ نشسته بود، و من مشغول پاک کردن عدس بودم، پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم وقتی دیدند که من در حال کمک کردن به دخترشان هستم، خوشحال شدند فرمودند: یا ابالحسن. عرض کردم: لبیک یا رسول الله. حضرت فرمودند: به سخنانی که به تو می گویم گوش بده که من هر چه می گویم امر خدایم است. «هیچ مردی در خانه به همسرش کمک نمی کند، مگر این که به تعداد هر مویی که در بدنش هست، عبادت یک سال را برای او می نویسند.» ببینید ثواب در اطراف شما ریخته ،اما شما جمع نمی کنید. پیامبر خدا در ادامه فرمودند: « عبادت یک سال که روزهایش را روزه گرفته و شب هایش را به شب زنده داری گذرانده باشد برای او می نویسند و خداوند ثواب صابرین را به این شخص عطا می کند.» و حضرت در ادامه فرمودند : یا علی کسی که عار نداشته باشد از این که به زنش کمک کند ، اسم این شخص در دیوان شهداء نوشته می شود و در هر شب و روز برای او ثواب هزار شهید نوشته می شود و به ازای هر قدمی که بر می دارد ثواب یک حج و عمره به او می دهند و به تعداد رگ هایی که در بدن دارد،یک شهر در بهشت به او می دهند. یا علی یک ساعت آدم خدمت به خانه بکند ، بهتر از هزار سال عبادت است.» ببینید ثواب در اطراف شما ریخته، اما شما جمع نمی کنید.
[ از مواعظ آیت الله مجتهدی تهرانی ، بدیع الحکمة ، بوستان قم،چاپ چهارم ، 1395 ، ص 239 و 240 ]
