یتیم در انسان آن است که پدر نداشته باشد و بالغ هم نشده باشد. کسی که مادر نداشته باشد، یتیم نیست، کسی که پدر ندارد یتیم است. ولی در حیوانات به کسی که مادرش را از دست داده یتیم می گویند». حالا امیر المؤ منین علیه السلام در شعری یتیم واقعی را می فرماید که :
لَیْسَ الْیَتِیمُ الَّذِی قَدْ مَاتَ وَالِدُهُ إِنَّ الیَتِیمَ یَتِیمُ الْعِلْمِ وَالأَدَبِ
یتیم آن کسی نیست که پدرش مرده است. بلکه یتیم آن انسان بی ادبی است که علم ندارد. کسی که بی ادب است و به شما که اهل مسجد و اهل علم هستید اهانت می کند او یتیم است. به پدر و مادرش اهانت می کند ، بی ادب است. به همسایگان ، به مسلمان ها و ... اهانت می کند ، این شخص یتیم است.
[ در محضر استاد ( برگرفته از مباحث اخلاقی آیت الله مجتهدی تهرانی ) ، آیینه مهر ، چاپ اول ، ص 119 ]
